ในช่วงเวลาที่มืดมน มีธุรกิจหลายประเภทที่กำลังตกที่นั่งลำบากกว่าใครเพื่อน ร้านอาหาร บาร์ คลับ และร้านกาแฟเป็นหนึ่งในผู้ได้รับผลกระทบครั้งใหญ่นี้ เนื่องจากต้องปิดบริการชั่วคราวเพื่อความปลอดภัยของคนหมู่มากตามคำสั่งของทางการ การได้เห็นความพยายาม ความเหนื่อยยาก และใจรักที่มุ่งมั่นของคนที่อยู่เบื้องหลังจนก้าวมาสู่จุดที่พวกเขายืนอยู่ได้ต้องสั่นคลอนอย่างหนักเป็นเรื่องที่น่าบีบหัวใจยิ่ง
ร้านอาหารเป็นสถานที่ที่เราได้พบปะเพื่อนฝูง ได้รวมตัวกับครอบครัว เป็นสถานที่ที่เราไปฉลองวันเกิด ฉลองวันครบรอบ ฉลองงานใหม่และแผนน่าตื่นเต้นใหม่ ๆ ของชีวิต เป็นสถานที่ที่เราได้ทำธุรกิจ ได้สานสัมพันธ์ ไปจนถึงได้ตกหลุมรัก เมื่อนึกถึงช่วงเวลาอันน่าจดจำที่สุดในชีวิต ร้านอาหารมักเป็นส่วนหนึ่งของรูปภาพอันแสนสุข
ร้านอาหารยังเป็นตัวแทนของอะไรหลายอย่าง สื่อถึงตัวเราและความเป็นชนชาตินั้น ๆ และคงไม่มีวิธีทำความเข้าใจและรู้จักถึงวัฒนธรรมของชาติอื่น ๆ ได้ดียิ่งกว่าการได้ลิ้มลองอาหารของประเทศนั้น ๆ และยังเป็นตัวแทนสื่อถึงความสุขของการเดินทาง เมื่อได้ออกไปสำรวจอาหารใหม่ ๆ ระหว่างสองข้างทาง และได้รับรู้รสชาติน่าตื่นเต้นแปลกใหม่ ยิ่งไปกว่านั้น อาหารยังเป็นภาษาสากลที่เชี่อมคนทั้งโลกเข้าไว้ด้วยกัน
ร้านอาหารยังเปิดโลกให้เราได้ออกจากความคุ้นเคย โดยส่วนตัวผู้เขียนแล้วไม่มีอะไรน่าตื่นเต้นไปกว่าประสบการณ์เดินเข้าร้านอาหารเป็นครั้งแรกและได้รับเมนูอาหารมานำเสนอตรงหน้า คนจำนวนไม่น้อยต่างหลงรักการชมละครและการแสดง แต่น่าแปลกใจที่มีตัวละครไม่มากที่เลือกที่จะมา “แสดง” ภายในร้านอาหารที่จะว่าไปก็เปรียบเสมือนสถานที่ที่เต็มไปด้วยเรื่องราวและเปิดพื้นที่ให้แสดงออกได้อย่างเต็มที่ ทว่าเสียงปรบมือจะน้อยกว่าแต่เครื่องดื่มก็รสดีกว่าก็ตาม
นี่แหละคือความรู้สึกราวกับได้เป็นส่วนหนึ่งของสิ่งที่น่ารื่นรมย์ ผู้เขียนได้ใช้เวลาอยู่ที่ประเทศญี่ปุ่นนานจนตกหลุมรักศาสตร์อาหารแดนอาทิตย์อุทัยมากกว่าที่ไหน ๆ และหนึ่งในประสบการณ์ที่แปลกที่สุดคือการได้เห็นทุกโต๊ะในร้านตั้งแยกเดี่ยวอยู่ในห้องส่วนตัวที่คุณไม่มีวันได้เห็นโฉมหน้าของผู้ที่มารับประทาน คงเป็นประสบการณ์ที่ดีสำหรับคนที่ไม่อยากให้ใครเห็นหน้า แต่สำหรับเราแล้ว มันแปลกพิลึกขัดแย้งกับแนวคิดของการไปร้านอาหาร ที่ได้แบ่งปันบรรยากาศ ประสบการณ์ร่วมกัน และได้ความรู้สึกเป็นส่วนหนึ่งของสังคมที่เชื่อมโยงถึงกัน
ความรักในธุรกิจร้านอาหารของผู้เขียนมาก่อนใจรักเรื่องอาหารเสียด้วยซ้ำ เมื่อตอนอายุ 15 ขวบ ผู้เขียนได้ไปเยี่ยมคุณพ่อที่อาศัยอยู่ในกรุงปารีสในช่วงวันหยุด เราใช้เวลาอยู่ด้วยกันเป็นอาทิตย์ผ่านการออกไปรับประทานอาหารนอกบ้าน ร้านอาหารในปารีสเปิดโลกทั้งใบของอาหารให้กับผู้เขียน ได้สังเกตเห็นว่ามีนักศึกษาจอมกบฎนั่งอยู่มุมหนึ่ง อีกมุมเป็นสตรีใส่เสื้อคลุมขนมิงค์ที่กำลังหยิบอาหารจากจานมาป้อนให้กับสุนัขตัวจิ๋วบนตัก มันคือความเรียบง่ายของชีวิตที่ชวนเบิกบานใจ เป็นความงดงามแบบไม่จงใจ ทั้งควันบุหรี่จาง ๆ ความเชื่อมั่นของคนที่มากินข้าว รวมถึงความสบายอกสบายใจในการได้สนทนากับบริกร วันถัดมาผู้เขียนเดินออกไปซื้อบุหรี่ Gauloises แพ็คแรกในชีวิตและตัดสินใจได้ว่านี่แหละคือโลกที่เราอยากมีส่วนเอี่ยวด้วย
เมื่อหนังสือ “Kitchen Confidential” ออกมาใหม่ ๆ Anthony Bourdain ได้เปลี่ยนกุ๊กให้เป็นอาชีพสุดเจ๋ง ราวกับร็อคสตาร์ที่ขยิบตาให้แฟน ๆ สาว ชีวิตของพวกเขาช่างน่าตื่นเต้น แตกต่าง ไร้ความจำเจและเป็นระเบียบ
ผู้เขียนยังได้เดินทางไป 30 ประเทศทั่วโลกเพื่อทำงานให้กับคู่มือ มิชลิน ไกด์ ในฐานะผู้ตรวจสอบ เรื่องที่พวกเราให้ความสำคัญที่สุดแน่นอนว่าคืออาหาร ร้านอาหารอาจสวยงาม บริการดีเลิศที่สุดในโลก แต่หากอาหารไม่ได้มาตรฐาน เราก็ไม่แนะนำให้กับผู้อ่านเช่นกัน ขณะเดียวกันเราก็ได้เรียนรู้ถึงวิถีที่หลากหลายของร้านอาหารซึ่งเป็นสิ่งที่ทำให้เราสนุกไปกับงานพร้อมกัน
งานที่ทำได้เปลี่ยนผู้เขียนให้ตกหลุมรักการไปร้านอาหาร และเมื่อใดที่ชีวิตชีพจรลงเท้าจบลง เราก็ตั้งใจปักหลักขอเป็นลูกค้าประจำร้านอาหารใกล้ ๆ บ้านสักแห่ง ร้านอาหารที่จะจำเมนูประจำของเราได้ ร้านที่รู้ว่าเราชอบ Old Fashioned แบบไหน ร้านที่ใส่น้ำแข็งแต่ไม่ใส่มะนาวในน้ำให้ และไม่ติดเมื่อขอให้ทำเอสเปรสโซให้ร้อนกว่านี้
เช่นเดียวกับทุกคน ขณะนี้แต่ละวันของผู้เขียนหมดไปกับการอยู่บ้าน กินอาหาร 9 มื้อต่อวัน และเสียน้ำตาให้กับรายการ The Repair Shop
มีการถกกันเยอะว่าวิกฤตินี้จะเปลี่ยนวิถีของร้านอาหารไปตลาดกาล และบอกว่าเราจะไม่มีวันกลับไปสู่การดำเนินชีวิตที่คุ้นเคยอีกต่อไป คงต้องคอยดูกัน
แต่ที่แน่ ๆ สิ่งหนึ่งที่เราทุกคนจะทำเมื่อฝันร้ายนี้จบลง คือเราทุกคนจะออกไปรับประทานอาหารนอกบ้าน
