Een wervelwind van emoties. Anders kan men niet omschrijven hoe onze Belgische chefs de periode sinds dertien maart ervaren. Van frustratie naar schrik, van ondernemerschap naar twijfel. Ze toonden weerbaarheid en velen bleven dicht bij hun gasten door afhaalmaaltijden aan te bieden. Hun steun deed deugd. Vanaf vandaag kunnen we elkaar eindelijk terug in de ogen kijken, met de nodige afstand uiteraard.
Ons wenslijstje voor de komende weken en maanden staat alvast propvol. Wat zal de paling in ’t groen van de Siphon en de rog met kappertjes van La Belle Maraîchère ons smaken. Of nog eens Aziatisch smullen bij 5 Flavors Mmei met een wok van kreeft of massaman bij Appel Thaï. We kijken er naar uit om Luigi Ciciriello opnieuw zijn rundscarpaccio in de zaal van La Truffe Noire te zien bereiden. En hoe zal La Villa Lorraine eruitzien onder Yves Mattagne?
“We willen opnieuw wegdromen bij het watervalletje van L’Eau Vive en bij het weids uitzicht van La Plage d’Amée.”
Nog eens richting Bozar Restaurant voor een pithivier van eend, een côte à l’os bij Carcasse of lamsnavarin bij Mon Fou de Mari. Om vegetarisch geprikkeld te worden gaan we dan weer de tapas van Tero ontdekken en de inventieve groentebereidingen van Seppe Nobels bij Graanmarkt 13.
We willen opnieuw naar de zee en de schoonheid van de Ardennen opzoeken. Forel eten bij À la Truite Argentée, wegdromen bij het watervalletje van L’Eau Vive en bij het weids uitzicht van La Plage d’Amée. Vers getapte Chimay drinken op het terras van de Ferme des 4 Saisons en opnieuw verbaasd worden door de uitgebreide wijnkelder van Le Pilori. En, oh ja, nu het seizoen er aan komt: maatjes eten bij Père et Mère!
Worden het gemakkelijke tijden voor de restaurants? Nee. Dat beseffen we. Maar de chefs zijn weerbaar, ze zullen er alles aan doen om deze crisis te overwinnen en er sterker uit te komen. We kunnen niet wachten om dat allemaal vanop de eerste rij te ontdekken. Eindelijk.
